Να παρατηρείς, να σκέφτεσαι, να εξοργίζεσαι, να αντιδράς. Ο θυμός έιναι δώρο.
Σάββατο 23 Ιουλίου 2011
Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011
Αναδημοσίευση: Είμαι 19, αγανακτισμένος, αλλά στο Σύνταγμα δεν πάω
Εγώ προσωπικά είμαι ένας αγανακτισμένος απόφοιτος που έδωσα δεύτερη φορά πανελλαδικές, και δεν με σεβάστηκε κανένας. Πέρασα μία από τις πιο δύσκολες – ίσως την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου – και δεν με άκουσε κανείς. Εγώ και άλλα τόσα παιδιά δώσαμε το είναι μας για να ανταπεξέλθουμε, και ξαφνικά γίναμε η “άτυχη” γενιά που έτυχε να δώσουμε “μνημονιακές” πανελλαδικές, με το ένα μάθημα πάνω στο άλλο, δίχως περιθώρια ξεκούρασης, με τις πανελλαδικές να ξεκινάνε νωρίτερα από ποτέ (για αδιευκρίνιστους λόγους), και τα θέματα λίγο παραπάνω από άθλια.
Νιώθοντας αδικημένος από τον τρόπο αντιμετώπισης του συστήματος, κατέβηκα στο Σύνταγμα, για να ενώσω την φωνή μου, με τους εξαθλιωμένους πολίτες. Αυτό που αντίκρισα με απογοήτευσε, και ας έρθει κάποιος να με διαψεύσει. Μπροστά από τη Βουλή, στη γνωστή πλέον ως “πάνω πλατεία”, έχουμε λαϊκή Δεξιά. Τυλιγμένοι με Ελληνικές σημαίες, να φωνάζουν εθνικιστικά συνθήματα, να μουτζώνουν το Κοινοβούλιο (τη στιγμή που το αίτημα τους είναι Άμεση Δημοκρατία), να βρίζουν χυδαία οικογένειες πολιτικών και διάφορα άλλα ρατσιστικά.
Από την άλλη, έχει στηθεί ένα υπέροχο πανηγύρι, από πλανόδιους που πουλάνε ελληνικές σημαίες με πέντε ευρώ, αλλά και διάφορα άλλα αντικείμενα “συλλεκτικής” αξίας. Από τη μία μας “πουλάνε” στους ξένους και από την άλλη και μεις “πουλάμε” πατρίδα σε τιμή ευκαιρίας. Διασχίζοντας την “πάνω πλατεία”, αντίκρισα ηλικιωμένους με “γυμνασιακό” και κακόγουστο χιούμορ να τραγουδάνε προκλητικά τραγούδια, μεθυσμένους και τοξικομανείς, που βρίσκονται μεταξύ πραγματικότητας και μη, να βρίζουν τον Πάγκαλο.
Στην «κάτω» πλατεία τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εκεί θα δεις τους νοσταλγούς του woodstock, με τις σκηνές, και τα τραγούδια τους. Ο χώρος μυρίζει τσιγαριλίκι και μπύρα, και διάφοροι τύποι χορεύουν, κυλιούνται στο πάτωμα, παίζουν θέατρο και άλλα τέτοια διάφορα. Την ίδια στιγμή διάφοροι “αγανακτισμένοι”, πάσης ηλικίας, οι οποίοι έχουν κάνει attending στο facebook το event της χρονιάς, τραβάνε φωτογραφίες, που σε λίγες ώρες θα κοσμούν το προφίλ τους, με διάφορα “επαναστατικά” likes και comments.
Μελετάω με προσοχή τα φυλλάδια που μου δίνουν, που γράφουν ότι δεν φεύγουμε από τις πλατείες αν δεν φύγει η κυβέρνηση, η τρόικα και το ΔΝΤ. Δηλαδή μέσα σε δύο χρόνια ο Παπανδρέου κατάφερε και ξεπούλησε την Ελλάδα; Πριν δεν ήταν άλλοι; Πού είναι, λοιπόν, τους ξεχάσαμε; Καθόμουνα επί δυο ώρες σε μία πλατεία ασφυκτικά γεμάτη, και δεν άκουσα κάτι από τα μεγάφωνα. Το μόνο που έλεγαν ήταν το “ρεφρέν”, οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Και την ίδια στιγμή, όλοι χασκογελάνε και βγάζουν φωτογραφίες.
Αυτό το κίνημα, έχει αποκτήσει στενοκέφαλη ιδεολογική προσέγγιση. Όποιος δημοσιογράφος, συγγραφέας, καλλιτέχνης, εκφέρει μια άποψη που δεν τους βολεύει, αμέσως “τα παίρνει”, είναι “πουλημένος”, είναι “φασίστας” και άλλα τέτοια ωραία. Δηλαδή, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, που άμα δεν μας εκφράζει αυτό το κίνημα, πρέπει να πάμε σε ψυχίατρο ή κάτι τέτοιο. Επίσης, είδαμε και τους “οργανικούς” διανοούμενους, όπως η Αθηνά Κισκήρα εκ των 32, που αναζητά μια ηγεσία τύπου Μεταξά, μην απορήσετε, το είπε στη ΝΕΤ την Παρασκευή το πρωί, αναζητήστε το απόσπασμα.
Ξέρω πολλούς αληθινούς αγανακτισμένους που σιχάθηκαν αυτό το κιτσαριό και έφυγαν από τη συγκέντρωση. Απλά κανείς δεν τόλμησε να βγει και να πει “Έξω η Τρόϊκα”, “Έξω η κυβέρνηση”, έξω όμως και οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι πράσινοι και οι μπλε που τα τρώγανε από το Δημόσιο, έξω οι δάσκαλοι και οι καθηγητές που δεν προσφέρουν έργο, έξω τα κόμματα από τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, έξω όλοι οι απατεώνες. Γιατί, λοιπόν, ο διπλανός από εμάς διαδηλωτής να ναι ένας δημόσιος υπάλληλος, που κατεβαίνει επειδή τον “ξεκουνήσανε” από την πολυθρόνα; Γιατί να είναι οι οδηγοί λεωφορείων που παίρνουν επίδομα έγκυρης προσέλευσης; Αλλά αυτά μας μάθανε, οι κακοί «τρακόσιοι» και οι τίμιοι πολίτες.
Καταλήγοντας, αυτό το κίνημα βόλεψε πολλούς “κηφήνες”, πολλούς “απατεώνες”, πολλούς “τζαμπατζήδες“. Ακούστε, λοιπόν, μια διαφορετική άποψη από έναν 19χρονο,που γράφει ελεύθερα, χωρίς κανένα όφελος, που ονειρεύεται έναν καλύτερο κόσμο. Χαίρομαι που ο κόσμος αγανάκτισε με το σύστημα, αλλά λυπάμαι που καπελώθηκε από διάφορους επιτήδειους και, αντί να ακουστεί η δική του φωνή, ακούγεται η βρισιά του νεοέλληνα. Χορτάσαμε δημαγωγούς και σωτήρες. Διαβάστε λίγο Καζαντζάκη να θυμηθείτε την αξία της ζωής.
“Πολεμούμε γιατί έτσι μας αρέσει, τραγουδούμε κι ας μην υπάρχει αυτί να μας ακούσει.
Δουλεύουμε, κι ας μην υπάρχει αφέντης, σα βραδιάσει, να μας πλερώσει το μεροκάματο μας.
Δεν ξενοδουλεύουμε, εμείς είμαστε οι αφέντες το αμπέλι τούτο της Γης είναι δικό μας, σάρκα μας κι αίμα μας…”
*O Μάνος Κανδεράκης είναι φοιτητής και blogger
Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011
Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011
Σκουπίδια.
Καλησπέρα κουρασμένα μάτια,
διαβαζετε την πρώτη δημοσίευση ανάρτησης στο παρόν ιστολόγιο για το 2011,
μια ανάρτηση που ίσως ακολουθήσουν αναρίθμητες κινούμενες στο ίδιο μοτίβο.
Θέμα μας αυτό το σαββατόβραδο είναι τα σκουπίδια.
Σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, τα σκουπίδια είναι μείζον πρόβλημα και θέμα που μονοπωλεί το ενδιαφέρον σε συζητήσεις μανάδων σε κομμωτήρια -κατα κύριο λόγο-, γιαγιάδων, παππούδων, πολύ σπάνια μπαμπάδων. Ένα πρόβλημα αιώνιο όσο και σχετικό, πιστό, που σίγουρα θα προσφέρει, το λιγότερο, κάποια λεπτά ζωηρής κουβέντας και αποφυγής της αμήχανης σιωπής. Διακρίνονται στις εξής κατηγορίες:
Τα Χαρούμενα Σκουπίδια.
Πρόκειται για το αθωότερο είδος σκουπιδιών που υπάρχουν και κοσμούν την ανιαρή ζωή μας. Τα είδη του ποικίλλουν, από τα σκουπίδια τύπου Αρναούτογλου και Αννίτα Πάνια (μερικές φορές κατατάσσεται στο είδος των ΥΧΜ, βλπ. παρακάτω), μέχρι τα κουτάκια μπύρας. Πρόκειται για αθώο είδος, χωρίς τάσεις εκδικητικότητας. Σκοπός τους είναι να συντροφέψουν το άτομο και να προσδώσουν μια νότα δροσιάς στην ρουτίνα της καθημερινότητας. Η ώρα της ημέρας που τα συναντάει κανείς, είναι το πρωί (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, αρναούτογλου, ...), νωρίς το μεσημέρι (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, λαμπίρη, αναψυκτικά, ...), αργά το μεσημέρι (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, σαπουνόπερες, αναψυκτικα, γκοζόζες, ...), νωρίς το βράδυ (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, δελτίο ειδήσεων-δελτίο καιρού STAR, Τα Παρατράγουδα ...), αργά το βράδυ (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, Όλα_._, ...) και οι πρώτες πρωινές ώρες (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, τηλεμάρκετινγκ, ...). Ανακυκλώνονται εύκολα και σπανιώς βασανίζουν την πολύτιμη μνήμη του εγκεφάλου μας με την ύπαρξή τους, εκτός της περίπτωσης του σπασμένου, γεμάτου προφυλακτικού, όπου απαιτείται περαιτέρω συζήτηση.
Τα Ύπουλα, Χαζά και Μνησίκακα Σκουπίδια (ΥΧΜ Σκουπίδια).
Ένα από τα πιο ενοχλητικά είδη σκουπιδιών. Δεν ανακυκλώνονται και βλάπτουν την ατμόσφαιρα όσο τα καμμένα λάστιχα αυτοκινήτων. Τα συναντά κανείς είτε νωρίς νωρίς το πρωί (ΑΥΤΙΑΣ!), είτε το μεσημερι (ΤΑΤΙΑΝΑ ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ!), είτε στη βουλή των ελλήνων (όπως κοιτάει ο πρόεδρος της βουλής, δεξιά-δεξιά - ενίοτε και σε αριστερές θέσεις). Στην κατηγορία αυτή τοποθετούνται επίσης τα χρησιμοποιημένα χαρτιά υγείας, τα χρησιμοποιημένα χαρτομάντηλα, οι πάνες, τα λερωμένα εσώρουχα και πάσης φύσεως παρόμοια λύματα. Αυτά σε νευριάζουν όσο τα άδεια κουτιά γάλα στο ψυγείο και διαταράσσουν την πολύτιμη ηρεμία όλων των εμπλεκομένων. Σκοπός τους είναι η διενέργεια κοινωνικού χρέους, που έχει ως αποτέλεσμα ΤΑ ΣΚΑΤΑ. Αυτός είναι ο λόγος που εναποτίθενται για βιολογικό καθαρισμό, αμέσως μετά την αθώα τους αποστολή. Χαρακτηριστική η ομοιότητα τους με τη φαινομενικά πεντακάθαρη χαρτοπετσέτα την οποία χρησιμοποιεί κανείς, μόνο για να ανακαλύψει ότι είναι λερωμένη στην άλλη πλευρά.
Τα σοφιστικέ, ηλίθια σκουπίδια.
Σε αυτή την κατηγορία κατατάσσεται εύκολα και η Τατιάνα Στεφανίδου, παρόλη την προφανή σχέση της με ΤΑ ΣΚΑΤΑ. Συναντώνται συχνά και είναι κατα βάθος τα πιο ύπουλα, γιατί ξεχωρίζονται δύσκολα απο τα ΥΧΜ σκουπίδια (βλπ. αμέσως παραπάνω). Δύσκολα στην ανακύκλωση, κυρίως λόγω του ψευδοσοφιστικέ ύφους τους, σε αυτή την κατηγορία θα συναντήσουμε τον Αντώνη Κανάκη, το Λάκη Λαζόπουλο, το Σπύρο Παπαδόπουλο, το Γιώργο Παπαδάκη, το Μιχάλη Χατζιγιάννη, τα τσαλακωμένα χαρτιά σημειώσεων, τα τελειωμένα στυλό και ούτω καθεξής.
Τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Σκουπίδια.
Η επόμενη κατηγορία σκουπιδιών που απολαμβάνει της παρουσίασής μας είναι τα σκουπίδια με το ειδικο προσονύμιο: ''Βαρέα και Ανθυγιεινά''. Απαντώνται τόσο στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα (Όλγα Τρέμη*, Γιώργος Πρετεντέρης, Παύλος Τσίμας, ...) και σε αυτά των υπολοίπων καναλιών του τηλεκοντρόλ, όσο και στη βουλή (Πάγκαλος, Παπακωνσταντίνου, Κανέλλη**, Πεταλωτής,...), Προσοχή! Όχι μόνο δεν ανακυκλώνονται, αλλά σνομπάρουν και την ανακύκλωση, γιατί "είναι για τους χασομέρηδες".
* Άλλοι κατατάσσουν την αναφερόμενη δεσποινίδα στα σοφιστικέ και ηλίθια, ενώ άλλοι στα χαρούμενα. Μια μικρή μερίδα δε έχει δημιουργήσει ξεχωριστή κατηγορία, τα Τρεμοσκούπιδα.
** ΥΧΜ και Σοφιστικέ, Ηλίθια κατά πολλους.
Τα Πλούσια Σκουπίδια.
Η πλουτοκρατία της σύγχρονης κοινωνίας. Οι στηλοβάτες του καπιταλισμού. Πρόσωπα ιστορικής σημασίας όπως ο Λάτσης, ο Βαρδινογιάννης, οι Γιαννακοπουλαίοι, οι Αγγελόπουλοι, ο Κυριακού, ο Κοντομηνάς, ο Γουλανδρής και πάει λέγοντας, αλλά και προϊόντα όπως παπούτσια, ρούχα, καθώς και ξερά, τσαλακωμένα χαρτονομίσματα. Η ζωή τους είναι πολύ βαρετή. Χαρακτηρίζεται απο τις λέξεις ναι, βεβαίως, κύριε, σλούρπ και πληθυντικό ευγενείας. Επικίνδυνα σκουπίδια καθότι αναπαράγονται και μεταβιβάζουν τις ιδιότητές τους στα νεογνά, καθιστώντας έτσι την ανακύκλωση μια άχρηστη πλήν ευχάριστη διαδικασία.
Τα Σκουπίδια Μέλι-Γάλα.
Πρόκειται για σκουπίδια με ένα κοινό χαρακτηριστικό: Ο τάφος παππούδων αλλα και πατεράδων σε σπανιότερες περιπτώσεις βρίσκεται σε περιοχή της Καλαμάτας γνωστή ως Μελιγαλά. Δεν είναι παρά άσπρα, λευκά δηλαδή και όχι μαύρα-αράπικα, και πολύ γλυκά σκουπιδάκια, εξ' ού και το Μέλι, Γάλα στον υπότιτλο. Μοιράζονται κοινή θητεία στη Χρυσή Αυγή, αίμα, τιμή, σημαίες και πρότυπα. Τα πιο χαρακτηριστικά από αυτά είναι η οικογένεια Γεωργιάδη, η οικογένεια Πλέυρη, ο Γεώργιος Γρίβας, ο Κώστας Αϊβαλιώτης και ο αξιότιμος κύριος πρόεδρος Ν.Γ.Μιχαλολιάκος. Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται δίχως δεύτερη σκέψη άδεια κουτιά μελιού ή γάλακτος. ΔΕΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΟΝΤΑΙ, η μόνη σωτηρία είναι η φωτιά. Ξεχωρίζουν εύκολα από τα υπόλοιπα λόγω της έντασης της φωνής τους, της χαρακτηριστικής ενδυμασίας τους, του χαμηλού επιπέδου νοημοσύνης και εξέλιξης και της τρομακτικά καλής σχέσης τους με τα σκουπίδια με τα μαύρα(βλπ. παρακάτω).
Τα Σκουπίδια με τα Μαύρα.
Όλοι μας έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με τα σκουπίδια που κοσμούν την κατηγορία τούτη. Πρόκειται όχι για σκουπίδια, αλλα για απορρίματα. Βρίσκονται εύκολα καθότι κατοικούν σε εκκλησίες και σπανιότερα σε μοναστήρια. Αυτά τα σκουπίδια είναι τα πιο δύσκολα να ξεφορτωθεί κανείς, καθότι επιβιώνουν αισίως εδώ και 2011 χρόνια. Όχι άδικα λοιπόν, οι ειδικοί τα παρομοιάζουν με τις κατσαρίδες. Πρόκειται γενικώς για πάμφτωχα σκουπίδια που δεν ενοχλούν με την παρουσία τους, δεν ανακυκλώνονται και έχουν χρόνο ημιζωής περι τα 10²³²² χρόνια.
Με τα είδη των σκουπιδιών που αναφέρθηκαν παραπάνω, είναι απορίας άξιο το πώς οι πόλεις γέμισαν με αυτά.
διαβαζετε την πρώτη δημοσίευση ανάρτησης στο παρόν ιστολόγιο για το 2011,
μια ανάρτηση που ίσως ακολουθήσουν αναρίθμητες κινούμενες στο ίδιο μοτίβο.
Θέμα μας αυτό το σαββατόβραδο είναι τα σκουπίδια.
Σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, τα σκουπίδια είναι μείζον πρόβλημα και θέμα που μονοπωλεί το ενδιαφέρον σε συζητήσεις μανάδων σε κομμωτήρια -κατα κύριο λόγο-, γιαγιάδων, παππούδων, πολύ σπάνια μπαμπάδων. Ένα πρόβλημα αιώνιο όσο και σχετικό, πιστό, που σίγουρα θα προσφέρει, το λιγότερο, κάποια λεπτά ζωηρής κουβέντας και αποφυγής της αμήχανης σιωπής. Διακρίνονται στις εξής κατηγορίες:
Τα Χαρούμενα Σκουπίδια.
Πρόκειται για το αθωότερο είδος σκουπιδιών που υπάρχουν και κοσμούν την ανιαρή ζωή μας. Τα είδη του ποικίλλουν, από τα σκουπίδια τύπου Αρναούτογλου και Αννίτα Πάνια (μερικές φορές κατατάσσεται στο είδος των ΥΧΜ, βλπ. παρακάτω), μέχρι τα κουτάκια μπύρας. Πρόκειται για αθώο είδος, χωρίς τάσεις εκδικητικότητας. Σκοπός τους είναι να συντροφέψουν το άτομο και να προσδώσουν μια νότα δροσιάς στην ρουτίνα της καθημερινότητας. Η ώρα της ημέρας που τα συναντάει κανείς, είναι το πρωί (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, αρναούτογλου, ...), νωρίς το μεσημέρι (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, λαμπίρη, αναψυκτικά, ...), αργά το μεσημέρι (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, σαπουνόπερες, αναψυκτικα, γκοζόζες, ...), νωρίς το βράδυ (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, δελτίο ειδήσεων-δελτίο καιρού STAR, Τα Παρατράγουδα ...), αργά το βράδυ (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, Όλα_._, ...) και οι πρώτες πρωινές ώρες (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, τηλεμάρκετινγκ, ...). Ανακυκλώνονται εύκολα και σπανιώς βασανίζουν την πολύτιμη μνήμη του εγκεφάλου μας με την ύπαρξή τους, εκτός της περίπτωσης του σπασμένου, γεμάτου προφυλακτικού, όπου απαιτείται περαιτέρω συζήτηση.
Τα Ύπουλα, Χαζά και Μνησίκακα Σκουπίδια (ΥΧΜ Σκουπίδια).
Ένα από τα πιο ενοχλητικά είδη σκουπιδιών. Δεν ανακυκλώνονται και βλάπτουν την ατμόσφαιρα όσο τα καμμένα λάστιχα αυτοκινήτων. Τα συναντά κανείς είτε νωρίς νωρίς το πρωί (ΑΥΤΙΑΣ!), είτε το μεσημερι (ΤΑΤΙΑΝΑ ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ!), είτε στη βουλή των ελλήνων (όπως κοιτάει ο πρόεδρος της βουλής, δεξιά-δεξιά - ενίοτε και σε αριστερές θέσεις). Στην κατηγορία αυτή τοποθετούνται επίσης τα χρησιμοποιημένα χαρτιά υγείας, τα χρησιμοποιημένα χαρτομάντηλα, οι πάνες, τα λερωμένα εσώρουχα και πάσης φύσεως παρόμοια λύματα. Αυτά σε νευριάζουν όσο τα άδεια κουτιά γάλα στο ψυγείο και διαταράσσουν την πολύτιμη ηρεμία όλων των εμπλεκομένων. Σκοπός τους είναι η διενέργεια κοινωνικού χρέους, που έχει ως αποτέλεσμα ΤΑ ΣΚΑΤΑ. Αυτός είναι ο λόγος που εναποτίθενται για βιολογικό καθαρισμό, αμέσως μετά την αθώα τους αποστολή. Χαρακτηριστική η ομοιότητα τους με τη φαινομενικά πεντακάθαρη χαρτοπετσέτα την οποία χρησιμοποιεί κανείς, μόνο για να ανακαλύψει ότι είναι λερωμένη στην άλλη πλευρά.
Τα σοφιστικέ, ηλίθια σκουπίδια.
Σε αυτή την κατηγορία κατατάσσεται εύκολα και η Τατιάνα Στεφανίδου, παρόλη την προφανή σχέση της με ΤΑ ΣΚΑΤΑ. Συναντώνται συχνά και είναι κατα βάθος τα πιο ύπουλα, γιατί ξεχωρίζονται δύσκολα απο τα ΥΧΜ σκουπίδια (βλπ. αμέσως παραπάνω). Δύσκολα στην ανακύκλωση, κυρίως λόγω του ψευδοσοφιστικέ ύφους τους, σε αυτή την κατηγορία θα συναντήσουμε τον Αντώνη Κανάκη, το Λάκη Λαζόπουλο, το Σπύρο Παπαδόπουλο, το Γιώργο Παπαδάκη, το Μιχάλη Χατζιγιάννη, τα τσαλακωμένα χαρτιά σημειώσεων, τα τελειωμένα στυλό και ούτω καθεξής.
Τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Σκουπίδια.
Η επόμενη κατηγορία σκουπιδιών που απολαμβάνει της παρουσίασής μας είναι τα σκουπίδια με το ειδικο προσονύμιο: ''Βαρέα και Ανθυγιεινά''. Απαντώνται τόσο στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα (Όλγα Τρέμη*, Γιώργος Πρετεντέρης, Παύλος Τσίμας, ...) και σε αυτά των υπολοίπων καναλιών του τηλεκοντρόλ, όσο και στη βουλή (Πάγκαλος, Παπακωνσταντίνου, Κανέλλη**, Πεταλωτής,...), Προσοχή! Όχι μόνο δεν ανακυκλώνονται, αλλά σνομπάρουν και την ανακύκλωση, γιατί "είναι για τους χασομέρηδες".
* Άλλοι κατατάσσουν την αναφερόμενη δεσποινίδα στα σοφιστικέ και ηλίθια, ενώ άλλοι στα χαρούμενα. Μια μικρή μερίδα δε έχει δημιουργήσει ξεχωριστή κατηγορία, τα Τρεμοσκούπιδα.
** ΥΧΜ και Σοφιστικέ, Ηλίθια κατά πολλους.
Τα Πλούσια Σκουπίδια.
Η πλουτοκρατία της σύγχρονης κοινωνίας. Οι στηλοβάτες του καπιταλισμού. Πρόσωπα ιστορικής σημασίας όπως ο Λάτσης, ο Βαρδινογιάννης, οι Γιαννακοπουλαίοι, οι Αγγελόπουλοι, ο Κυριακού, ο Κοντομηνάς, ο Γουλανδρής και πάει λέγοντας, αλλά και προϊόντα όπως παπούτσια, ρούχα, καθώς και ξερά, τσαλακωμένα χαρτονομίσματα. Η ζωή τους είναι πολύ βαρετή. Χαρακτηρίζεται απο τις λέξεις ναι, βεβαίως, κύριε, σλούρπ και πληθυντικό ευγενείας. Επικίνδυνα σκουπίδια καθότι αναπαράγονται και μεταβιβάζουν τις ιδιότητές τους στα νεογνά, καθιστώντας έτσι την ανακύκλωση μια άχρηστη πλήν ευχάριστη διαδικασία.
Τα Σκουπίδια Μέλι-Γάλα.
Πρόκειται για σκουπίδια με ένα κοινό χαρακτηριστικό: Ο τάφος παππούδων αλλα και πατεράδων σε σπανιότερες περιπτώσεις βρίσκεται σε περιοχή της Καλαμάτας γνωστή ως Μελιγαλά. Δεν είναι παρά άσπρα, λευκά δηλαδή και όχι μαύρα-αράπικα, και πολύ γλυκά σκουπιδάκια, εξ' ού και το Μέλι, Γάλα στον υπότιτλο. Μοιράζονται κοινή θητεία στη Χρυσή Αυγή, αίμα, τιμή, σημαίες και πρότυπα. Τα πιο χαρακτηριστικά από αυτά είναι η οικογένεια Γεωργιάδη, η οικογένεια Πλέυρη, ο Γεώργιος Γρίβας, ο Κώστας Αϊβαλιώτης και ο αξιότιμος κύριος πρόεδρος Ν.Γ.Μιχαλολιάκος. Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται δίχως δεύτερη σκέψη άδεια κουτιά μελιού ή γάλακτος. ΔΕΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΟΝΤΑΙ, η μόνη σωτηρία είναι η φωτιά. Ξεχωρίζουν εύκολα από τα υπόλοιπα λόγω της έντασης της φωνής τους, της χαρακτηριστικής ενδυμασίας τους, του χαμηλού επιπέδου νοημοσύνης και εξέλιξης και της τρομακτικά καλής σχέσης τους με τα σκουπίδια με τα μαύρα(βλπ. παρακάτω).
Τα Σκουπίδια με τα Μαύρα.
Όλοι μας έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με τα σκουπίδια που κοσμούν την κατηγορία τούτη. Πρόκειται όχι για σκουπίδια, αλλα για απορρίματα. Βρίσκονται εύκολα καθότι κατοικούν σε εκκλησίες και σπανιότερα σε μοναστήρια. Αυτά τα σκουπίδια είναι τα πιο δύσκολα να ξεφορτωθεί κανείς, καθότι επιβιώνουν αισίως εδώ και 2011 χρόνια. Όχι άδικα λοιπόν, οι ειδικοί τα παρομοιάζουν με τις κατσαρίδες. Πρόκειται γενικώς για πάμφτωχα σκουπίδια που δεν ενοχλούν με την παρουσία τους, δεν ανακυκλώνονται και έχουν χρόνο ημιζωής περι τα 10²³²² χρόνια.
Με τα είδη των σκουπιδιών που αναφέρθηκαν παραπάνω, είναι απορίας άξιο το πώς οι πόλεις γέμισαν με αυτά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)