Να παρατηρείς, να σκέφτεσαι, να εξοργίζεσαι, να αντιδράς. Ο θυμός έιναι δώρο.
Σάββατο 23 Ιουλίου 2011
Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011
Αναδημοσίευση: Είμαι 19, αγανακτισμένος, αλλά στο Σύνταγμα δεν πάω
Εγώ προσωπικά είμαι ένας αγανακτισμένος απόφοιτος που έδωσα δεύτερη φορά πανελλαδικές, και δεν με σεβάστηκε κανένας. Πέρασα μία από τις πιο δύσκολες – ίσως την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου – και δεν με άκουσε κανείς. Εγώ και άλλα τόσα παιδιά δώσαμε το είναι μας για να ανταπεξέλθουμε, και ξαφνικά γίναμε η “άτυχη” γενιά που έτυχε να δώσουμε “μνημονιακές” πανελλαδικές, με το ένα μάθημα πάνω στο άλλο, δίχως περιθώρια ξεκούρασης, με τις πανελλαδικές να ξεκινάνε νωρίτερα από ποτέ (για αδιευκρίνιστους λόγους), και τα θέματα λίγο παραπάνω από άθλια.
Νιώθοντας αδικημένος από τον τρόπο αντιμετώπισης του συστήματος, κατέβηκα στο Σύνταγμα, για να ενώσω την φωνή μου, με τους εξαθλιωμένους πολίτες. Αυτό που αντίκρισα με απογοήτευσε, και ας έρθει κάποιος να με διαψεύσει. Μπροστά από τη Βουλή, στη γνωστή πλέον ως “πάνω πλατεία”, έχουμε λαϊκή Δεξιά. Τυλιγμένοι με Ελληνικές σημαίες, να φωνάζουν εθνικιστικά συνθήματα, να μουτζώνουν το Κοινοβούλιο (τη στιγμή που το αίτημα τους είναι Άμεση Δημοκρατία), να βρίζουν χυδαία οικογένειες πολιτικών και διάφορα άλλα ρατσιστικά.
Από την άλλη, έχει στηθεί ένα υπέροχο πανηγύρι, από πλανόδιους που πουλάνε ελληνικές σημαίες με πέντε ευρώ, αλλά και διάφορα άλλα αντικείμενα “συλλεκτικής” αξίας. Από τη μία μας “πουλάνε” στους ξένους και από την άλλη και μεις “πουλάμε” πατρίδα σε τιμή ευκαιρίας. Διασχίζοντας την “πάνω πλατεία”, αντίκρισα ηλικιωμένους με “γυμνασιακό” και κακόγουστο χιούμορ να τραγουδάνε προκλητικά τραγούδια, μεθυσμένους και τοξικομανείς, που βρίσκονται μεταξύ πραγματικότητας και μη, να βρίζουν τον Πάγκαλο.
Στην «κάτω» πλατεία τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εκεί θα δεις τους νοσταλγούς του woodstock, με τις σκηνές, και τα τραγούδια τους. Ο χώρος μυρίζει τσιγαριλίκι και μπύρα, και διάφοροι τύποι χορεύουν, κυλιούνται στο πάτωμα, παίζουν θέατρο και άλλα τέτοια διάφορα. Την ίδια στιγμή διάφοροι “αγανακτισμένοι”, πάσης ηλικίας, οι οποίοι έχουν κάνει attending στο facebook το event της χρονιάς, τραβάνε φωτογραφίες, που σε λίγες ώρες θα κοσμούν το προφίλ τους, με διάφορα “επαναστατικά” likes και comments.
Μελετάω με προσοχή τα φυλλάδια που μου δίνουν, που γράφουν ότι δεν φεύγουμε από τις πλατείες αν δεν φύγει η κυβέρνηση, η τρόικα και το ΔΝΤ. Δηλαδή μέσα σε δύο χρόνια ο Παπανδρέου κατάφερε και ξεπούλησε την Ελλάδα; Πριν δεν ήταν άλλοι; Πού είναι, λοιπόν, τους ξεχάσαμε; Καθόμουνα επί δυο ώρες σε μία πλατεία ασφυκτικά γεμάτη, και δεν άκουσα κάτι από τα μεγάφωνα. Το μόνο που έλεγαν ήταν το “ρεφρέν”, οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Και την ίδια στιγμή, όλοι χασκογελάνε και βγάζουν φωτογραφίες.
Αυτό το κίνημα, έχει αποκτήσει στενοκέφαλη ιδεολογική προσέγγιση. Όποιος δημοσιογράφος, συγγραφέας, καλλιτέχνης, εκφέρει μια άποψη που δεν τους βολεύει, αμέσως “τα παίρνει”, είναι “πουλημένος”, είναι “φασίστας” και άλλα τέτοια ωραία. Δηλαδή, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, που άμα δεν μας εκφράζει αυτό το κίνημα, πρέπει να πάμε σε ψυχίατρο ή κάτι τέτοιο. Επίσης, είδαμε και τους “οργανικούς” διανοούμενους, όπως η Αθηνά Κισκήρα εκ των 32, που αναζητά μια ηγεσία τύπου Μεταξά, μην απορήσετε, το είπε στη ΝΕΤ την Παρασκευή το πρωί, αναζητήστε το απόσπασμα.
Ξέρω πολλούς αληθινούς αγανακτισμένους που σιχάθηκαν αυτό το κιτσαριό και έφυγαν από τη συγκέντρωση. Απλά κανείς δεν τόλμησε να βγει και να πει “Έξω η Τρόϊκα”, “Έξω η κυβέρνηση”, έξω όμως και οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι πράσινοι και οι μπλε που τα τρώγανε από το Δημόσιο, έξω οι δάσκαλοι και οι καθηγητές που δεν προσφέρουν έργο, έξω τα κόμματα από τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, έξω όλοι οι απατεώνες. Γιατί, λοιπόν, ο διπλανός από εμάς διαδηλωτής να ναι ένας δημόσιος υπάλληλος, που κατεβαίνει επειδή τον “ξεκουνήσανε” από την πολυθρόνα; Γιατί να είναι οι οδηγοί λεωφορείων που παίρνουν επίδομα έγκυρης προσέλευσης; Αλλά αυτά μας μάθανε, οι κακοί «τρακόσιοι» και οι τίμιοι πολίτες.
Καταλήγοντας, αυτό το κίνημα βόλεψε πολλούς “κηφήνες”, πολλούς “απατεώνες”, πολλούς “τζαμπατζήδες“. Ακούστε, λοιπόν, μια διαφορετική άποψη από έναν 19χρονο,που γράφει ελεύθερα, χωρίς κανένα όφελος, που ονειρεύεται έναν καλύτερο κόσμο. Χαίρομαι που ο κόσμος αγανάκτισε με το σύστημα, αλλά λυπάμαι που καπελώθηκε από διάφορους επιτήδειους και, αντί να ακουστεί η δική του φωνή, ακούγεται η βρισιά του νεοέλληνα. Χορτάσαμε δημαγωγούς και σωτήρες. Διαβάστε λίγο Καζαντζάκη να θυμηθείτε την αξία της ζωής.
“Πολεμούμε γιατί έτσι μας αρέσει, τραγουδούμε κι ας μην υπάρχει αυτί να μας ακούσει.
Δουλεύουμε, κι ας μην υπάρχει αφέντης, σα βραδιάσει, να μας πλερώσει το μεροκάματο μας.
Δεν ξενοδουλεύουμε, εμείς είμαστε οι αφέντες το αμπέλι τούτο της Γης είναι δικό μας, σάρκα μας κι αίμα μας…”
*O Μάνος Κανδεράκης είναι φοιτητής και blogger
Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011
Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011
Σκουπίδια.
Καλησπέρα κουρασμένα μάτια,
διαβαζετε την πρώτη δημοσίευση ανάρτησης στο παρόν ιστολόγιο για το 2011,
μια ανάρτηση που ίσως ακολουθήσουν αναρίθμητες κινούμενες στο ίδιο μοτίβο.
Θέμα μας αυτό το σαββατόβραδο είναι τα σκουπίδια.
Σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, τα σκουπίδια είναι μείζον πρόβλημα και θέμα που μονοπωλεί το ενδιαφέρον σε συζητήσεις μανάδων σε κομμωτήρια -κατα κύριο λόγο-, γιαγιάδων, παππούδων, πολύ σπάνια μπαμπάδων. Ένα πρόβλημα αιώνιο όσο και σχετικό, πιστό, που σίγουρα θα προσφέρει, το λιγότερο, κάποια λεπτά ζωηρής κουβέντας και αποφυγής της αμήχανης σιωπής. Διακρίνονται στις εξής κατηγορίες:
Τα Χαρούμενα Σκουπίδια.
Πρόκειται για το αθωότερο είδος σκουπιδιών που υπάρχουν και κοσμούν την ανιαρή ζωή μας. Τα είδη του ποικίλλουν, από τα σκουπίδια τύπου Αρναούτογλου και Αννίτα Πάνια (μερικές φορές κατατάσσεται στο είδος των ΥΧΜ, βλπ. παρακάτω), μέχρι τα κουτάκια μπύρας. Πρόκειται για αθώο είδος, χωρίς τάσεις εκδικητικότητας. Σκοπός τους είναι να συντροφέψουν το άτομο και να προσδώσουν μια νότα δροσιάς στην ρουτίνα της καθημερινότητας. Η ώρα της ημέρας που τα συναντάει κανείς, είναι το πρωί (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, αρναούτογλου, ...), νωρίς το μεσημέρι (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, λαμπίρη, αναψυκτικά, ...), αργά το μεσημέρι (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, σαπουνόπερες, αναψυκτικα, γκοζόζες, ...), νωρίς το βράδυ (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, δελτίο ειδήσεων-δελτίο καιρού STAR, Τα Παρατράγουδα ...), αργά το βράδυ (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, Όλα_._, ...) και οι πρώτες πρωινές ώρες (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, τηλεμάρκετινγκ, ...). Ανακυκλώνονται εύκολα και σπανιώς βασανίζουν την πολύτιμη μνήμη του εγκεφάλου μας με την ύπαρξή τους, εκτός της περίπτωσης του σπασμένου, γεμάτου προφυλακτικού, όπου απαιτείται περαιτέρω συζήτηση.
Τα Ύπουλα, Χαζά και Μνησίκακα Σκουπίδια (ΥΧΜ Σκουπίδια).
Ένα από τα πιο ενοχλητικά είδη σκουπιδιών. Δεν ανακυκλώνονται και βλάπτουν την ατμόσφαιρα όσο τα καμμένα λάστιχα αυτοκινήτων. Τα συναντά κανείς είτε νωρίς νωρίς το πρωί (ΑΥΤΙΑΣ!), είτε το μεσημερι (ΤΑΤΙΑΝΑ ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ!), είτε στη βουλή των ελλήνων (όπως κοιτάει ο πρόεδρος της βουλής, δεξιά-δεξιά - ενίοτε και σε αριστερές θέσεις). Στην κατηγορία αυτή τοποθετούνται επίσης τα χρησιμοποιημένα χαρτιά υγείας, τα χρησιμοποιημένα χαρτομάντηλα, οι πάνες, τα λερωμένα εσώρουχα και πάσης φύσεως παρόμοια λύματα. Αυτά σε νευριάζουν όσο τα άδεια κουτιά γάλα στο ψυγείο και διαταράσσουν την πολύτιμη ηρεμία όλων των εμπλεκομένων. Σκοπός τους είναι η διενέργεια κοινωνικού χρέους, που έχει ως αποτέλεσμα ΤΑ ΣΚΑΤΑ. Αυτός είναι ο λόγος που εναποτίθενται για βιολογικό καθαρισμό, αμέσως μετά την αθώα τους αποστολή. Χαρακτηριστική η ομοιότητα τους με τη φαινομενικά πεντακάθαρη χαρτοπετσέτα την οποία χρησιμοποιεί κανείς, μόνο για να ανακαλύψει ότι είναι λερωμένη στην άλλη πλευρά.
Τα σοφιστικέ, ηλίθια σκουπίδια.
Σε αυτή την κατηγορία κατατάσσεται εύκολα και η Τατιάνα Στεφανίδου, παρόλη την προφανή σχέση της με ΤΑ ΣΚΑΤΑ. Συναντώνται συχνά και είναι κατα βάθος τα πιο ύπουλα, γιατί ξεχωρίζονται δύσκολα απο τα ΥΧΜ σκουπίδια (βλπ. αμέσως παραπάνω). Δύσκολα στην ανακύκλωση, κυρίως λόγω του ψευδοσοφιστικέ ύφους τους, σε αυτή την κατηγορία θα συναντήσουμε τον Αντώνη Κανάκη, το Λάκη Λαζόπουλο, το Σπύρο Παπαδόπουλο, το Γιώργο Παπαδάκη, το Μιχάλη Χατζιγιάννη, τα τσαλακωμένα χαρτιά σημειώσεων, τα τελειωμένα στυλό και ούτω καθεξής.
Τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Σκουπίδια.
Η επόμενη κατηγορία σκουπιδιών που απολαμβάνει της παρουσίασής μας είναι τα σκουπίδια με το ειδικο προσονύμιο: ''Βαρέα και Ανθυγιεινά''. Απαντώνται τόσο στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα (Όλγα Τρέμη*, Γιώργος Πρετεντέρης, Παύλος Τσίμας, ...) και σε αυτά των υπολοίπων καναλιών του τηλεκοντρόλ, όσο και στη βουλή (Πάγκαλος, Παπακωνσταντίνου, Κανέλλη**, Πεταλωτής,...), Προσοχή! Όχι μόνο δεν ανακυκλώνονται, αλλά σνομπάρουν και την ανακύκλωση, γιατί "είναι για τους χασομέρηδες".
* Άλλοι κατατάσσουν την αναφερόμενη δεσποινίδα στα σοφιστικέ και ηλίθια, ενώ άλλοι στα χαρούμενα. Μια μικρή μερίδα δε έχει δημιουργήσει ξεχωριστή κατηγορία, τα Τρεμοσκούπιδα.
** ΥΧΜ και Σοφιστικέ, Ηλίθια κατά πολλους.
Τα Πλούσια Σκουπίδια.
Η πλουτοκρατία της σύγχρονης κοινωνίας. Οι στηλοβάτες του καπιταλισμού. Πρόσωπα ιστορικής σημασίας όπως ο Λάτσης, ο Βαρδινογιάννης, οι Γιαννακοπουλαίοι, οι Αγγελόπουλοι, ο Κυριακού, ο Κοντομηνάς, ο Γουλανδρής και πάει λέγοντας, αλλά και προϊόντα όπως παπούτσια, ρούχα, καθώς και ξερά, τσαλακωμένα χαρτονομίσματα. Η ζωή τους είναι πολύ βαρετή. Χαρακτηρίζεται απο τις λέξεις ναι, βεβαίως, κύριε, σλούρπ και πληθυντικό ευγενείας. Επικίνδυνα σκουπίδια καθότι αναπαράγονται και μεταβιβάζουν τις ιδιότητές τους στα νεογνά, καθιστώντας έτσι την ανακύκλωση μια άχρηστη πλήν ευχάριστη διαδικασία.
Τα Σκουπίδια Μέλι-Γάλα.
Πρόκειται για σκουπίδια με ένα κοινό χαρακτηριστικό: Ο τάφος παππούδων αλλα και πατεράδων σε σπανιότερες περιπτώσεις βρίσκεται σε περιοχή της Καλαμάτας γνωστή ως Μελιγαλά. Δεν είναι παρά άσπρα, λευκά δηλαδή και όχι μαύρα-αράπικα, και πολύ γλυκά σκουπιδάκια, εξ' ού και το Μέλι, Γάλα στον υπότιτλο. Μοιράζονται κοινή θητεία στη Χρυσή Αυγή, αίμα, τιμή, σημαίες και πρότυπα. Τα πιο χαρακτηριστικά από αυτά είναι η οικογένεια Γεωργιάδη, η οικογένεια Πλέυρη, ο Γεώργιος Γρίβας, ο Κώστας Αϊβαλιώτης και ο αξιότιμος κύριος πρόεδρος Ν.Γ.Μιχαλολιάκος. Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται δίχως δεύτερη σκέψη άδεια κουτιά μελιού ή γάλακτος. ΔΕΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΟΝΤΑΙ, η μόνη σωτηρία είναι η φωτιά. Ξεχωρίζουν εύκολα από τα υπόλοιπα λόγω της έντασης της φωνής τους, της χαρακτηριστικής ενδυμασίας τους, του χαμηλού επιπέδου νοημοσύνης και εξέλιξης και της τρομακτικά καλής σχέσης τους με τα σκουπίδια με τα μαύρα(βλπ. παρακάτω).
Τα Σκουπίδια με τα Μαύρα.
Όλοι μας έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με τα σκουπίδια που κοσμούν την κατηγορία τούτη. Πρόκειται όχι για σκουπίδια, αλλα για απορρίματα. Βρίσκονται εύκολα καθότι κατοικούν σε εκκλησίες και σπανιότερα σε μοναστήρια. Αυτά τα σκουπίδια είναι τα πιο δύσκολα να ξεφορτωθεί κανείς, καθότι επιβιώνουν αισίως εδώ και 2011 χρόνια. Όχι άδικα λοιπόν, οι ειδικοί τα παρομοιάζουν με τις κατσαρίδες. Πρόκειται γενικώς για πάμφτωχα σκουπίδια που δεν ενοχλούν με την παρουσία τους, δεν ανακυκλώνονται και έχουν χρόνο ημιζωής περι τα 10²³²² χρόνια.
Με τα είδη των σκουπιδιών που αναφέρθηκαν παραπάνω, είναι απορίας άξιο το πώς οι πόλεις γέμισαν με αυτά.
διαβαζετε την πρώτη δημοσίευση ανάρτησης στο παρόν ιστολόγιο για το 2011,
μια ανάρτηση που ίσως ακολουθήσουν αναρίθμητες κινούμενες στο ίδιο μοτίβο.
Θέμα μας αυτό το σαββατόβραδο είναι τα σκουπίδια.
Σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, τα σκουπίδια είναι μείζον πρόβλημα και θέμα που μονοπωλεί το ενδιαφέρον σε συζητήσεις μανάδων σε κομμωτήρια -κατα κύριο λόγο-, γιαγιάδων, παππούδων, πολύ σπάνια μπαμπάδων. Ένα πρόβλημα αιώνιο όσο και σχετικό, πιστό, που σίγουρα θα προσφέρει, το λιγότερο, κάποια λεπτά ζωηρής κουβέντας και αποφυγής της αμήχανης σιωπής. Διακρίνονται στις εξής κατηγορίες:
Τα Χαρούμενα Σκουπίδια.
Πρόκειται για το αθωότερο είδος σκουπιδιών που υπάρχουν και κοσμούν την ανιαρή ζωή μας. Τα είδη του ποικίλλουν, από τα σκουπίδια τύπου Αρναούτογλου και Αννίτα Πάνια (μερικές φορές κατατάσσεται στο είδος των ΥΧΜ, βλπ. παρακάτω), μέχρι τα κουτάκια μπύρας. Πρόκειται για αθώο είδος, χωρίς τάσεις εκδικητικότητας. Σκοπός τους είναι να συντροφέψουν το άτομο και να προσδώσουν μια νότα δροσιάς στην ρουτίνα της καθημερινότητας. Η ώρα της ημέρας που τα συναντάει κανείς, είναι το πρωί (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, αρναούτογλου, ...), νωρίς το μεσημέρι (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, λαμπίρη, αναψυκτικά, ...), αργά το μεσημέρι (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, σαπουνόπερες, αναψυκτικα, γκοζόζες, ...), νωρίς το βράδυ (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, δελτίο ειδήσεων-δελτίο καιρού STAR, Τα Παρατράγουδα ...), αργά το βράδυ (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, Όλα_._, ...) και οι πρώτες πρωινές ώρες (γεμάτα προφυλακτικά, κουτάκια μπύρας, τηλεμάρκετινγκ, ...). Ανακυκλώνονται εύκολα και σπανιώς βασανίζουν την πολύτιμη μνήμη του εγκεφάλου μας με την ύπαρξή τους, εκτός της περίπτωσης του σπασμένου, γεμάτου προφυλακτικού, όπου απαιτείται περαιτέρω συζήτηση.
Τα Ύπουλα, Χαζά και Μνησίκακα Σκουπίδια (ΥΧΜ Σκουπίδια).
Ένα από τα πιο ενοχλητικά είδη σκουπιδιών. Δεν ανακυκλώνονται και βλάπτουν την ατμόσφαιρα όσο τα καμμένα λάστιχα αυτοκινήτων. Τα συναντά κανείς είτε νωρίς νωρίς το πρωί (ΑΥΤΙΑΣ!), είτε το μεσημερι (ΤΑΤΙΑΝΑ ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ!), είτε στη βουλή των ελλήνων (όπως κοιτάει ο πρόεδρος της βουλής, δεξιά-δεξιά - ενίοτε και σε αριστερές θέσεις). Στην κατηγορία αυτή τοποθετούνται επίσης τα χρησιμοποιημένα χαρτιά υγείας, τα χρησιμοποιημένα χαρτομάντηλα, οι πάνες, τα λερωμένα εσώρουχα και πάσης φύσεως παρόμοια λύματα. Αυτά σε νευριάζουν όσο τα άδεια κουτιά γάλα στο ψυγείο και διαταράσσουν την πολύτιμη ηρεμία όλων των εμπλεκομένων. Σκοπός τους είναι η διενέργεια κοινωνικού χρέους, που έχει ως αποτέλεσμα ΤΑ ΣΚΑΤΑ. Αυτός είναι ο λόγος που εναποτίθενται για βιολογικό καθαρισμό, αμέσως μετά την αθώα τους αποστολή. Χαρακτηριστική η ομοιότητα τους με τη φαινομενικά πεντακάθαρη χαρτοπετσέτα την οποία χρησιμοποιεί κανείς, μόνο για να ανακαλύψει ότι είναι λερωμένη στην άλλη πλευρά.
Τα σοφιστικέ, ηλίθια σκουπίδια.
Σε αυτή την κατηγορία κατατάσσεται εύκολα και η Τατιάνα Στεφανίδου, παρόλη την προφανή σχέση της με ΤΑ ΣΚΑΤΑ. Συναντώνται συχνά και είναι κατα βάθος τα πιο ύπουλα, γιατί ξεχωρίζονται δύσκολα απο τα ΥΧΜ σκουπίδια (βλπ. αμέσως παραπάνω). Δύσκολα στην ανακύκλωση, κυρίως λόγω του ψευδοσοφιστικέ ύφους τους, σε αυτή την κατηγορία θα συναντήσουμε τον Αντώνη Κανάκη, το Λάκη Λαζόπουλο, το Σπύρο Παπαδόπουλο, το Γιώργο Παπαδάκη, το Μιχάλη Χατζιγιάννη, τα τσαλακωμένα χαρτιά σημειώσεων, τα τελειωμένα στυλό και ούτω καθεξής.
Τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Σκουπίδια.
Η επόμενη κατηγορία σκουπιδιών που απολαμβάνει της παρουσίασής μας είναι τα σκουπίδια με το ειδικο προσονύμιο: ''Βαρέα και Ανθυγιεινά''. Απαντώνται τόσο στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα (Όλγα Τρέμη*, Γιώργος Πρετεντέρης, Παύλος Τσίμας, ...) και σε αυτά των υπολοίπων καναλιών του τηλεκοντρόλ, όσο και στη βουλή (Πάγκαλος, Παπακωνσταντίνου, Κανέλλη**, Πεταλωτής,...), Προσοχή! Όχι μόνο δεν ανακυκλώνονται, αλλά σνομπάρουν και την ανακύκλωση, γιατί "είναι για τους χασομέρηδες".
* Άλλοι κατατάσσουν την αναφερόμενη δεσποινίδα στα σοφιστικέ και ηλίθια, ενώ άλλοι στα χαρούμενα. Μια μικρή μερίδα δε έχει δημιουργήσει ξεχωριστή κατηγορία, τα Τρεμοσκούπιδα.
** ΥΧΜ και Σοφιστικέ, Ηλίθια κατά πολλους.
Τα Πλούσια Σκουπίδια.
Η πλουτοκρατία της σύγχρονης κοινωνίας. Οι στηλοβάτες του καπιταλισμού. Πρόσωπα ιστορικής σημασίας όπως ο Λάτσης, ο Βαρδινογιάννης, οι Γιαννακοπουλαίοι, οι Αγγελόπουλοι, ο Κυριακού, ο Κοντομηνάς, ο Γουλανδρής και πάει λέγοντας, αλλά και προϊόντα όπως παπούτσια, ρούχα, καθώς και ξερά, τσαλακωμένα χαρτονομίσματα. Η ζωή τους είναι πολύ βαρετή. Χαρακτηρίζεται απο τις λέξεις ναι, βεβαίως, κύριε, σλούρπ και πληθυντικό ευγενείας. Επικίνδυνα σκουπίδια καθότι αναπαράγονται και μεταβιβάζουν τις ιδιότητές τους στα νεογνά, καθιστώντας έτσι την ανακύκλωση μια άχρηστη πλήν ευχάριστη διαδικασία.
Τα Σκουπίδια Μέλι-Γάλα.
Πρόκειται για σκουπίδια με ένα κοινό χαρακτηριστικό: Ο τάφος παππούδων αλλα και πατεράδων σε σπανιότερες περιπτώσεις βρίσκεται σε περιοχή της Καλαμάτας γνωστή ως Μελιγαλά. Δεν είναι παρά άσπρα, λευκά δηλαδή και όχι μαύρα-αράπικα, και πολύ γλυκά σκουπιδάκια, εξ' ού και το Μέλι, Γάλα στον υπότιτλο. Μοιράζονται κοινή θητεία στη Χρυσή Αυγή, αίμα, τιμή, σημαίες και πρότυπα. Τα πιο χαρακτηριστικά από αυτά είναι η οικογένεια Γεωργιάδη, η οικογένεια Πλέυρη, ο Γεώργιος Γρίβας, ο Κώστας Αϊβαλιώτης και ο αξιότιμος κύριος πρόεδρος Ν.Γ.Μιχαλολιάκος. Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται δίχως δεύτερη σκέψη άδεια κουτιά μελιού ή γάλακτος. ΔΕΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΟΝΤΑΙ, η μόνη σωτηρία είναι η φωτιά. Ξεχωρίζουν εύκολα από τα υπόλοιπα λόγω της έντασης της φωνής τους, της χαρακτηριστικής ενδυμασίας τους, του χαμηλού επιπέδου νοημοσύνης και εξέλιξης και της τρομακτικά καλής σχέσης τους με τα σκουπίδια με τα μαύρα(βλπ. παρακάτω).
Τα Σκουπίδια με τα Μαύρα.
Όλοι μας έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με τα σκουπίδια που κοσμούν την κατηγορία τούτη. Πρόκειται όχι για σκουπίδια, αλλα για απορρίματα. Βρίσκονται εύκολα καθότι κατοικούν σε εκκλησίες και σπανιότερα σε μοναστήρια. Αυτά τα σκουπίδια είναι τα πιο δύσκολα να ξεφορτωθεί κανείς, καθότι επιβιώνουν αισίως εδώ και 2011 χρόνια. Όχι άδικα λοιπόν, οι ειδικοί τα παρομοιάζουν με τις κατσαρίδες. Πρόκειται γενικώς για πάμφτωχα σκουπίδια που δεν ενοχλούν με την παρουσία τους, δεν ανακυκλώνονται και έχουν χρόνο ημιζωής περι τα 10²³²² χρόνια.
Με τα είδη των σκουπιδιών που αναφέρθηκαν παραπάνω, είναι απορίας άξιο το πώς οι πόλεις γέμισαν με αυτά.
Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010
tromaktiko: Ποσο ακομα θα προσκυνησουμε;
tromaktiko: Ποσο ακομα θα προσκυνησουμε;: "Γράφει η Μελίνα Τσιλιμίγκρα - Φοιτήτρια νομικής Αθηνών Την ημέρα εκείνη της μεγάλης ντροπής και του όνειδους και της καταισχύνης για την ..."
Στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, την ελεύθερη έκφραση της γνώμης του καθενός, τέτοιες απόψεις κρίνονται το λιγότερο ασταθείς. Ξεκάθαρα, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να περιορίζει οποιονδήποτε από τη δημόσια επίδειξη των θρησκευτικών πιστεύω.
Δημόσια. Δημόσιος χώρος. Νομίζω ότι είναι εμφανές και ξεκάθαρο το νόημα των λέξεων. Ούτε δικό μου, ούτε δικό σου, ούτε της Μελίνας. Πώς λοιπόν υπάρχει η απαίτηση περί καταδίκης τέτοιων φαινομένων;
Γίνεται λόγος για φαινόμενα ντροπής και αίσχους, στο ιστορικό -λίκνο κάποτε του πολιτισμού- κέντρο της Αθήνας. Ναι αγαπητή μου. Λίκνο του πολιτισμου. Πουθενά δεν γίνεται λόγος για το καμάρι του χριστιανισμού, για το κέντρο της λαϊκής, ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Αξίζει να θυμηθεί κανείς μάλιστα ότι ουτε οι αρχαίοι υμών πρόγονοι (δικοί σας ναι) ούτε χριστιανοί ήταν, πόσω μάλλον ορθόδοξοι, ούτε κάν θρσηκόληπτοι. Τρανταχτό παράδειγμα ο χιλιοειπωμένος Πλάτωνας, που στην καλύτερη περίπτωση δήλωνε αγνωστικιστής, αν όχι άθεος.
Πολιτισμός επιπλέον σημαίνει ανοχή σε τέτοιου είδους φαινόμενα.
Εκτός και αν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος, και εννοεί κανέις το ιστορικο κέντρο της ορθοδοξίας, το πατριαρχείο της Κωνσταντινουπολης, τουρκικής ομολογουμένως πόλεως.
Συνεχίζει λοιπον η παραπάνω τοποθέτηση με προπαγανδιστικά κομμάτια σε όλο το μήκος της δημοσίευσης.
Προφανές άρα, ότι ο αποπροσανατολισμός των πάντων αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής που εφαρμόζεται είτε απο τους εκπροσώπους του δικομματισμού, είτε από λοιπές ακροδεξιές παρατάξεις, με απώτερο στόχο της εγκατάσταση ενός πέπλου μαζικής σύγχυσης που θα οδηγήσει στην αφύπνιση πατριωτικών ενστίκτων.
> Ποιός σου επέτρεψε να μιλάς για το κέντρο της Αθήνας σα να είναι η αυλή του σπιτιού σου;
> Η λέξη ανεξιθρησκεία είναι παλιότερη από σένα, όπως και το σχετικό διάταγμα υπογρεγραφέν στα Μεδιόλανα.
> Ρώτησε κανείς τους γονείς μουσουλμάνους εάν θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν χριστιανοί;
Ρώτησε κανείς εμένα εάν θέλω να με βαφτίσουν χριστιανό;
Εάν αυτό δεν είναι το όπιο του λαού, τότε ποιό είναι;
Στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, την ελεύθερη έκφραση της γνώμης του καθενός, τέτοιες απόψεις κρίνονται το λιγότερο ασταθείς. Ξεκάθαρα, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να περιορίζει οποιονδήποτε από τη δημόσια επίδειξη των θρησκευτικών πιστεύω.
Δημόσια. Δημόσιος χώρος. Νομίζω ότι είναι εμφανές και ξεκάθαρο το νόημα των λέξεων. Ούτε δικό μου, ούτε δικό σου, ούτε της Μελίνας. Πώς λοιπόν υπάρχει η απαίτηση περί καταδίκης τέτοιων φαινομένων;
Γίνεται λόγος για φαινόμενα ντροπής και αίσχους, στο ιστορικό -λίκνο κάποτε του πολιτισμού- κέντρο της Αθήνας. Ναι αγαπητή μου. Λίκνο του πολιτισμου. Πουθενά δεν γίνεται λόγος για το καμάρι του χριστιανισμού, για το κέντρο της λαϊκής, ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Αξίζει να θυμηθεί κανείς μάλιστα ότι ουτε οι αρχαίοι υμών πρόγονοι (δικοί σας ναι) ούτε χριστιανοί ήταν, πόσω μάλλον ορθόδοξοι, ούτε κάν θρσηκόληπτοι. Τρανταχτό παράδειγμα ο χιλιοειπωμένος Πλάτωνας, που στην καλύτερη περίπτωση δήλωνε αγνωστικιστής, αν όχι άθεος.
Πολιτισμός επιπλέον σημαίνει ανοχή σε τέτοιου είδους φαινόμενα.
Εκτός και αν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος, και εννοεί κανέις το ιστορικο κέντρο της ορθοδοξίας, το πατριαρχείο της Κωνσταντινουπολης, τουρκικής ομολογουμένως πόλεως.
Συνεχίζει λοιπον η παραπάνω τοποθέτηση με προπαγανδιστικά κομμάτια σε όλο το μήκος της δημοσίευσης.
Προφανές άρα, ότι ο αποπροσανατολισμός των πάντων αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής που εφαρμόζεται είτε απο τους εκπροσώπους του δικομματισμού, είτε από λοιπές ακροδεξιές παρατάξεις, με απώτερο στόχο της εγκατάσταση ενός πέπλου μαζικής σύγχυσης που θα οδηγήσει στην αφύπνιση πατριωτικών ενστίκτων.
> Ποιός σου επέτρεψε να μιλάς για το κέντρο της Αθήνας σα να είναι η αυλή του σπιτιού σου;
> Η λέξη ανεξιθρησκεία είναι παλιότερη από σένα, όπως και το σχετικό διάταγμα υπογρεγραφέν στα Μεδιόλανα.
> Ρώτησε κανείς τους γονείς μουσουλμάνους εάν θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν χριστιανοί;
Ρώτησε κανείς εμένα εάν θέλω να με βαφτίσουν χριστιανό;
Εάν αυτό δεν είναι το όπιο του λαού, τότε ποιό είναι;
Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010
«I'm Gonna Be (500 Miles)
. Η κάλυψη αυτού του τραγουδιού από τον Στίβεν Κέρτις Chapman παίχτηκε από τη NASA ως η κλήση αφύπνισης για το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και η STS-130 για την πτήση Ημέρα 14/15.
Το πιο απίστευτα εκνευριστικό τραγούδι στο Σύμπαν που μπορεί να σου κολλήσει και να είναι ταυτόχρονα τόσο γαμάτο.
Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010
Τι πρόβλημα έχουν οι εξεταστές στις εξεταστικές;
Καλησπέρα κουρασμένα κορμιά των εξεταστικών, των πανελλαδικών, των ενδοσχολικών, των ξενόγλωσσων διπλωμάτων και πάει λέγοντας...
Σήμερα έγινα μάρτυρας της πιο τραγελαφικής φάσης ως φοιτητής του Πανεπιστημίου Πατρών. Για να σας χώσω στο κλίμα και να το απολαύσετε κ εσείς λίγο, δώστε βάση.
Το μάθημα λέγεται Γραμμικη Άλγεβρα 1 και όπως όλοι οι φοιτητές του τμήματος γνωρίζουν, οποιοδήποτε μάθημα περιέχει τη λέξη "Άλγεβρα" δεν περνιέται με την πρώτη, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλοί στον αριθμό φοιτητές να χρωστούν το εν λόγω μάθημα. Συνεπώς το μάθημα το έδινες σε 5 διαφορετικές τοποθεσίες: Στο αμφιθέατρο τη Πρυτανείας, όπου το έδωσα κ εγώ, στα Α.Θ.Ε. 1 και 12 του τμήματος των μαθηματικών και στις αίθουσες 062 και 063. Ε λοιπόν εκει μέσα έβλεπες ό,τι λαχταρούσε η ψυχή σου. Πρωτοετείς, δευτεροετείς, τριτοετείς, τεταρτοετείς και ύστερα επι πτυχίω φοιτητές 5,6,7,8,9,... έτους. Υπήρχαν μερικοί που ήταν σίγουρα πάνω από 40 και ένας τύπος ο οποίος τριγυρνάει σε όλα τα γύρω τμήματα (Φυσικής, Μαθηματικών, Χημέιας, Βιολογίας, Γεωλογίας), παρακολουθεί τα μαθήματά τους και κόβει σελίδες από βιβλία στη μέση. Πολλά τα άτομα, πολλοί και οι εξεταστές, πολλή και η ζέστη στο -δίχως κλιματισμό- αμφιθέατρο.
Μοιραία έκανε την εμφάνισή της η πρωταγωνίστρια της κωμωδίας, η κυρία Μου-Διαφεύγει-Το-Όνομά-Της-Αλλά-Δεν-Το-Ρώτησα-Κιόλας, την οποία για χάρη συντομίας θα αποκαλούμε κυρία Φ. Κυρία που την έβλεπες και δεν την έκοβες για καθηγήτρια μαθηματικών σε πανεπιστήμιο, τόσο καλά το έκρυβε η άτιμη!
Και τότε ήταν που άρχισαν τα όργανα.
" Να αφήσετε όλα τα προσωπικά σας αντικείμενα... "
"Παιδιά να αφήσετε όλα τα προσωπικά σας αντικείμενα στην άκρη διαδρόμου και να έχετε πάνω σας την ώρα της εξέτασης μόνο στυλό και πάσο. Τα κινητά σας τηλέφωνα να είναι απενεργοποιημένα, όχι σιωπηλά, όχι αθορυβα, όχι με δόνηση, αλλα κλειστά και αυτά στη μέση του διαδρόμου."
Μοιραία μερικά παιδία δεν την υπάκουσαν, χωρίς ωστόσο να έχουν την υποχρέωση να το κάνουν μιάς και δεν το απαγορεύει κάποιος, εκτός της τρελής κυρίας Φ. Και ποιά η αντίδρασή της; Μα φυσικά έβγαλε απο την τσάντα της συσκευή ανίχνευσης bluetooth και άρχισε να υποδεικνύει ποιοί έπρεπε να κλείσουν τα κινητά τους.
"Για έλα εδω να το ψάξω..."
Με χίλια ζόρια κατάφερε να ηρεμήσει η κυρία Φ., καθώς είχε νευριάσει εμφανώς από την αναισθησία των "μικρών" ταραχοποιών, και άρχισε να μοιράζει τα θέματα. 5 οι παρόντες εξεταστές, αλλά τα θέματα τα δίνει μόνη της. Μου μοιράζει κ εμένα και ενώ τα παρατηρώ γρήγορα γρήγορα ακούω φωνές "..επ! επ! επ! τι κάνεις εσυ εκεί; τα έβγαλες φωτογραφία ε; για φέρε εδώ το κινητό σου να ψάξω" Eίχε φαντασιωθεί ότι ένας "μικρός" 4ο-ετής ταραξίας είχε παραβιάσει τις εντολές της, διαφύγει του ελέγχου της και ο μόνος του σκοπός ήταν να βγάλει φωτογραφία τα θέματα ώστε να διαρρεύσουν, πράγμα ανούσιο μιας κ ο ίδιος ο καθηγητής του μαθήματος -κύριος Α. απών γιατι είχε σπάσει τα πόδια του και δεν μπορεί να περπατήσει εδώ κ κάνα μήνα- τα δημοσιεύει ο ίδιος, κρατώντας μάλιστα κ αρχείο από την εξεταστική του ιουνίου του 2006. Το παλικάρι δεν έιχε κινητό επάνω του αλλά αρνήθηκε τα πάντα που ζητούσε η κυρία Φ. απλά κ μόνο επειδή μπορούσε. Με χίλια ζόρια γλίτωσε το αυτόφωρο ο καημένος κ αυτό γιατι οι λοιποί εξεταστές δεν επέτρεψαν στην κυρία Φ. να καλέσει τη σήμανση για δακτυλικά αποτυπώματα. (Προφανώς κ οι τελευταίες 2 γραμμές κινούνται στο χώρο της υπερβολής, μη τη διασύρουμε κιόλας)
Αυτά ήταν τα γεγονότα.
Ύστερα από τόσο γέλιο, τόσα νεύρα και 35' χαμένα γράψαμε το μάθημα.
Τέτοιοι καθηγητές υπάρχουν πάντα. Σε κάθε σχολείο, σε κάθε συζήτηση συμμαθητών, σε κάθε ιστορία από τους γονείς. Είχα την εντύπωση ότι στο πανεπιστήμιο σοβαρεύουν τα πράγματα κ όπως περίτρανα μου απέδειξε η κυρία Φ., νόμιζα λάθος.
ΥΓ: Τελικά στο μαθηματικό δεν υπάρχουν δύσκολα κ εύκολα μαθήματα, αλλά μόνο δύσκολοι κ εύκολοι καθηγητές (κάποιο μάθημα θα κάνει κ δαύτη δεν μπορεί).
ΥΓ2: Ναι. Οχι, ναι. Αυτό και βέβαια σημάινει ότι η κυρία Φ. διορθώνει με την ίδια μαλακία.
Milo
Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010
Λόγος..
Σου έχει συμβεί να περπατάς στο δρόμο και να αντικρύζεις κάτι που σε κάνει έξαλλο; Κάτι που θέλεις να το πεις στους κολλητούς σου, αλλά κάθε φορά που στοχεύεις σε τέτοια συζήτηση, κάτι άλλο σε απασχολεί και το ξεχνάς; Κάτι που καταντά να γίνει βάρος, μέχρι βέβαια να συναντήσεις κάτι ανάλογο;
Σε εμένα έχει συμβεί πάντως, και αυτός είναι ο λόγος που έσβησα το myspace μου. Επειδή βαρέθηκα να έχω φίλους που δεν ξέρω, ούτε με ξέρουν απλά και μόνο ώστε να αποκτούν εκείνοι ή εγώ 10²³ φίλους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)