Για Αυτόν

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

tromaktiko: Ποσο ακομα θα προσκυνησουμε;

tromaktiko: Ποσο ακομα θα προσκυνησουμε;: "Γράφει η Μελίνα Τσιλιμίγκρα - Φοιτήτρια νομικής Αθηνών Την ημέρα εκείνη της μεγάλης ντροπής και του όνειδους και της καταισχύνης για την ..."



Στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, την ελεύθερη έκφραση της γνώμης του καθενός, τέτοιες απόψεις κρίνονται το λιγότερο ασταθείς. Ξεκάθαρα, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να περιορίζει οποιονδήποτε από τη δημόσια επίδειξη των θρησκευτικών πιστεύω.
Δημόσια. Δημόσιος χώρος. Νομίζω ότι είναι εμφανές και ξεκάθαρο το νόημα των λέξεων. Ούτε δικό μου, ούτε δικό σου, ούτε της Μελίνας. Πώς λοιπόν υπάρχει η απαίτηση περί καταδίκης τέτοιων φαινομένων;
Γίνεται λόγος για φαινόμενα ντροπής και αίσχους, στο ιστορικό -λίκνο κάποτε του πολιτισμού- κέντρο της Αθήνας. Ναι αγαπητή μου. Λίκνο του πολιτισμου. Πουθενά δεν γίνεται λόγος για το καμάρι του χριστιανισμού, για το κέντρο της λαϊκής, ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Αξίζει να θυμηθεί κανείς μάλιστα ότι ουτε οι αρχαίοι υμών πρόγονοι (δικοί σας ναι) ούτε χριστιανοί ήταν, πόσω μάλλον ορθόδοξοι, ούτε κάν θρσηκόληπτοι. Τρανταχτό παράδειγμα ο χιλιοειπωμένος Πλάτωνας, που στην καλύτερη περίπτωση δήλωνε αγνωστικιστής, αν όχι άθεος.
Πολιτισμός επιπλέον σημαίνει ανοχή σε τέτοιου είδους φαινόμενα.
Εκτός και αν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος, και εννοεί κανέις το ιστορικο κέντρο της ορθοδοξίας, το πατριαρχείο της Κωνσταντινουπολης, τουρκικής ομολογουμένως πόλεως.
Συνεχίζει λοιπον η παραπάνω τοποθέτηση με προπαγανδιστικά κομμάτια σε όλο το μήκος της δημοσίευσης.
Προφανές άρα, ότι ο αποπροσανατολισμός των πάντων αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής που εφαρμόζεται είτε απο τους εκπροσώπους του δικομματισμού, είτε από λοιπές ακροδεξιές παρατάξεις, με απώτερο στόχο της εγκατάσταση ενός πέπλου μαζικής σύγχυσης που θα οδηγήσει στην αφύπνιση πατριωτικών ενστίκτων.


> Ποιός σου επέτρεψε να μιλάς για το κέντρο της Αθήνας σα να είναι η αυλή του σπιτιού σου;
> Η λέξη ανεξιθρησκεία είναι παλιότερη από σένα, όπως και το σχετικό διάταγμα υπογρεγραφέν στα Μεδιόλανα.
> Ρώτησε κανείς τους γονείς μουσουλμάνους εάν θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν χριστιανοί;
Ρώτησε κανείς εμένα εάν θέλω να με βαφτίσουν χριστιανό;
Εάν αυτό δεν είναι το όπιο του λαού, τότε ποιό είναι;


Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010





«I'm Gonna Be (500 Miles)
. Η κάλυψη αυτού του τραγουδιού από τον Στίβεν Κέρτις Chapman παίχτηκε από τη NASA ως η κλήση αφύπνισης για το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και η STS-130 για την πτήση Ημέρα 14/15.



Το πιο απίστευτα εκνευριστικό τραγούδι στο Σύμπαν που μπορεί να σου κολλήσει και να είναι ταυτόχρονα τόσο γαμάτο.  

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

Τι πρόβλημα έχουν οι εξεταστές στις εξεταστικές;



Καλησπέρα κουρασμένα κορμιά των εξεταστικών, των πανελλαδικών, των ενδοσχολικών, των ξενόγλωσσων διπλωμάτων και πάει λέγοντας...

Σήμερα έγινα μάρτυρας της πιο τραγελαφικής φάσης ως φοιτητής του Πανεπιστημίου Πατρών. Για να σας χώσω στο κλίμα και να το απολαύσετε κ εσείς λίγο, δώστε βάση.

Το μάθημα λέγεται Γραμμικη Άλγεβρα 1 και όπως όλοι οι φοιτητές του τμήματος γνωρίζουν, οποιοδήποτε μάθημα περιέχει τη λέξη "Άλγεβρα" δεν περνιέται με την πρώτη, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλοί στον αριθμό φοιτητές να χρωστούν το εν λόγω μάθημα. Συνεπώς το μάθημα το έδινες σε 5 διαφορετικές τοποθεσίες: Στο αμφιθέατρο τη Πρυτανείας, όπου το έδωσα κ εγώ, στα Α.Θ.Ε. 1 και 12 του τμήματος των μαθηματικών και στις αίθουσες 062 και 063. Ε λοιπόν εκει μέσα έβλεπες ό,τι λαχταρούσε η ψυχή σου. Πρωτοετείς, δευτεροετείς, τριτοετείς, τεταρτοετείς και ύστερα επι πτυχίω φοιτητές 5,6,7,8,9,... έτους. Υπήρχαν μερικοί που ήταν σίγουρα πάνω από 40 και ένας τύπος ο οποίος τριγυρνάει σε όλα τα γύρω τμήματα (Φυσικής, Μαθηματικών, Χημέιας, Βιολογίας, Γεωλογίας), παρακολουθεί τα μαθήματά τους και κόβει σελίδες από βιβλία στη μέση. Πολλά τα άτομα, πολλοί και οι εξεταστές, πολλή και η ζέστη στο -δίχως κλιματισμό- αμφιθέατρο. 

Μοιραία έκανε την εμφάνισή της η πρωταγωνίστρια της κωμωδίας, η κυρία Μου-Διαφεύγει-Το-Όνομά-Της-Αλλά-Δεν-Το-Ρώτησα-Κιόλας, την οποία για χάρη συντομίας θα αποκαλούμε κυρία Φ. Κυρία που την έβλεπες και δεν την έκοβες για καθηγήτρια μαθηματικών σε πανεπιστήμιο, τόσο καλά το έκρυβε η άτιμη!
Και τότε ήταν που άρχισαν τα όργανα.

" Να αφήσετε όλα τα προσωπικά σας αντικείμενα... " 
 "Παιδιά να αφήσετε όλα τα προσωπικά σας αντικείμενα στην άκρη διαδρόμου και να έχετε πάνω σας την ώρα της εξέτασης μόνο στυλό και πάσο. Τα κινητά σας τηλέφωνα να είναι απενεργοποιημένα, όχι σιωπηλά, όχι αθορυβα, όχι με δόνηση, αλλα κλειστά και αυτά στη μέση του διαδρόμου."
Μοιραία μερικά παιδία δεν την υπάκουσαν, χωρίς ωστόσο να έχουν την υποχρέωση να το κάνουν μιάς και δεν το απαγορεύει κάποιος, εκτός της τρελής κυρίας Φ. Και ποιά η αντίδρασή της; Μα φυσικά έβγαλε απο την τσάντα της συσκευή ανίχνευσης bluetooth και άρχισε να υποδεικνύει ποιοί έπρεπε να κλείσουν τα κινητά τους.


"Για έλα εδω να το ψάξω..."
Με χίλια ζόρια κατάφερε να ηρεμήσει η κυρία Φ., καθώς είχε νευριάσει εμφανώς από την αναισθησία των "μικρών" ταραχοποιών, και άρχισε να μοιράζει τα θέματα. 5 οι παρόντες εξεταστές, αλλά τα θέματα τα δίνει μόνη της. Μου μοιράζει κ εμένα και ενώ τα παρατηρώ γρήγορα γρήγορα ακούω φωνές "..επ! επ! επ! τι κάνεις εσυ εκεί; τα έβγαλες φωτογραφία ε; για φέρε εδώ το κινητό σου να ψάξω" Eίχε φαντασιωθεί ότι ένας "μικρός" 4ο-ετής ταραξίας είχε παραβιάσει τις εντολές της, διαφύγει του ελέγχου της και ο μόνος του σκοπός ήταν να βγάλει φωτογραφία τα θέματα ώστε να διαρρεύσουν, πράγμα ανούσιο μιας κ ο ίδιος ο καθηγητής του μαθήματος -κύριος Α. απών γιατι είχε σπάσει τα πόδια του και δεν μπορεί να περπατήσει εδώ κ κάνα μήνα- τα δημοσιεύει ο ίδιος, κρατώντας μάλιστα κ αρχείο από την εξεταστική του ιουνίου του 2006. Το παλικάρι δεν έιχε κινητό επάνω του αλλά αρνήθηκε τα πάντα που ζητούσε η κυρία Φ. απλά κ μόνο επειδή μπορούσε. Με χίλια ζόρια γλίτωσε το αυτόφωρο ο καημένος κ αυτό γιατι οι λοιποί εξεταστές δεν επέτρεψαν στην κυρία Φ. να καλέσει τη σήμανση για δακτυλικά αποτυπώματα. (Προφανώς κ οι τελευταίες 2 γραμμές κινούνται στο χώρο της υπερβολής, μη τη διασύρουμε κιόλας) 


Αυτά ήταν τα γεγονότα.
Ύστερα από τόσο γέλιο, τόσα νεύρα και 35' χαμένα γράψαμε το μάθημα.
Τέτοιοι καθηγητές υπάρχουν πάντα. Σε κάθε σχολείο, σε κάθε συζήτηση συμμαθητών, σε κάθε ιστορία από τους γονείς. Είχα την εντύπωση ότι στο πανεπιστήμιο σοβαρεύουν τα πράγματα κ όπως περίτρανα μου απέδειξε η κυρία Φ., νόμιζα λάθος. 

ΥΓ: Τελικά στο μαθηματικό δεν υπάρχουν δύσκολα κ εύκολα μαθήματα, αλλά μόνο δύσκολοι κ εύκολοι καθηγητές (κάποιο μάθημα θα κάνει κ δαύτη δεν μπορεί).

ΥΓ2: Ναι. Οχι, ναι. Αυτό και βέβαια σημάινει ότι η κυρία Φ. διορθώνει με την ίδια μαλακία.

Milo

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Λόγος..

Σου έχει συμβεί να περπατάς στο δρόμο και να αντικρύζεις κάτι που σε κάνει έξαλλο; Κάτι που θέλεις να το πεις στους κολλητούς σου, αλλά κάθε φορά που στοχεύεις σε τέτοια συζήτηση, κάτι άλλο σε απασχολεί και το ξεχνάς; Κάτι που καταντά να γίνει βάρος, μέχρι βέβαια να συναντήσεις κάτι ανάλογο;
Σε εμένα έχει συμβεί πάντως, και αυτός είναι ο λόγος που έσβησα το myspace μου. Επειδή βαρέθηκα να έχω φίλους που δεν ξέρω, ούτε με ξέρουν απλά και μόνο ώστε να αποκτούν  εκείνοι ή εγώ 10²³ φίλους.

Αναμένεται συνέχεια.


Ψάξε ψάξε...